بیشترین عاملی که بیماران بورگر را تهدید می‌کند، قطع عضو انگشتان دست و پا در آن‌هاست. قطع عضو در بیماران بورگر به یکباره اتفاق نمی‌افتد.

در ابتدا علائمی مانند تغییر رنگ انگشتان و فرو رفتن ناخن‌ها در گوشت پا اتفاق می‌افتد. شاید دردهایی مانند سیاتیک اتفاق بیافتد و رنگ انگشتان پا نیز به ارغوانی تبدیل شود.

این‌ها همه علائمی‌ست که با پیشگیری و توجه به پیشرفت این بیماری در افراد سیگاری، می‌توان از بروز آن جلوگیری کرده و جلوی آسیب‌های جدی احتمالی را گرفت.

 پیشرفت این بیماری ارتباط تنگاتنگی با مصرف سیگار دارد و زمانی که بیمار، سیگار را به طور کامل ترک نکند، قطع عضوهای مکرر نیز می‌تواند صورت بگیرد و سیگار عامل اصلی ابتلا به بورگر است.

بیماری بورگر « ترومبوآنژیت انسدادی »

بیماری بورگر، که به عنوان ترومبوآنژیت انسدادی نیز شناخته می‌شود، یک اختلال عروقی نادر و جدی است که به التهاب و انسداد عروق خونی کوچک و متوسط، به ویژه در اندام‌های تحتانی و فوقانی، منجر می‌شود.

این بیماری بیشتر در مردان جوانی که سیگار می‌کشند، مشاهده می‌شود و می‌تواند عواقب جدی برای سلامتی به همراه داشته باشد. در این مقاله، به بررسی علل، علائم، تشخیص و درمان این بیماری خواهیم پرداخت.

علل و عوامل بیماری بورگر

بیماری بورگر به طور دقیق ناشناخته است، اما ارتباط قوی بین این بیماری و مصرف تنباکو وجود دارد. تحقیقات نشان داده‌اند که اکثر بیماران مبتلا به این بیماری سیگاری هستند یا سابقه مصرف سیگار دارند.

همچنین، برخی از عوامل ژنتیکی و محیطی نیز ممکن است در بروز این بیماری نقش داشته باشند. به علاوه، این بیماری بیشتر در افرادی با نژادهای خاص مانند آسیایی‌ها و یهودیان شرقی مشاهده می‌شود.

علائم بورگر

علائم بیماری بورگر معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:

درد در اندام‌ها

یکی از شایع‌ترین علائم، درد شدید در پاها یا دست‌ها است که معمولاً با فعالیت بدنی تشدید می‌شود.

تغییر رنگ پوست

ممکن است پوست اندام‌ها به رنگ‌های قرمز، آبی یا سفید تغییر کند.

زخم‌های عفونی: زخم‌هایی که به راحتی بهبود نمی‌یابند، ممکن است در نواحی آسیب‌دیده ایجاد شوند.

احساس سردی در اندام‌ها: بیماران ممکن است احساس سردی یا بی‌حسی در دست‌ها و پاها داشته باشند.

کاهش نبض: پزشکان ممکن است کاهش نبض در اندام‌های تحت تأثیر را مشاهده کنند.

تشخیص بورگر

تشخیص بیماری بورگر معمولاً بر اساس تاریخچه پزشکی بیمار و معاینه فیزیکی انجام می‌شود. پزشک ممکن است از تست‌های زیر برای تأیید تشخیص استفاده کند:

آزمایشات تصویربرداری: مانند سونوگرافی یا آنژیوگرافی برای بررسی وضعیت عروق خونی.

آزمایش خون: برای بررسی نشانه‌های التهاب یا سایر مشکلات مرتبط.

تست‌های عملکرد عروقی: برای ارزیابی جریان خون در اندام‌ها.

درمان

درمان بیماری بورگر عمدتاً بر روی کنترل علائم و جلوگیری از پیشرفت بیماری متمرکز است. برخی از روش‌های درمانی شامل:

ترک سیگار: مهم‌ترین اقدام برای کنترل بیماری بورگر ترک کامل سیگار است. این کار می‌تواند به کاهش التهاب عروق و بهبود جریان خون کمک کند.

داروها: پزشکان ممکن است داروهایی مانند ضد التهاب‌ها یا داروهای رقیق‌کننده خون تجویز کنند تا جریان خون را بهبود بخشند.

جراحی: در موارد شدید که انسداد عروق باعث آسیب جدی شود، ممکن است نیاز به جراحی برای باز کردن عروق یا حتی قطع عضو باشد.

فیزیوتراپی: برنامه‌های فیزیوتراپی می‌توانند به تقویت عضلات و بهبود عملکرد اندام‌ها کمک کنند.

پیشگیری

پیشگیری از بیماری بورگر عمدتاً بر ترک سیگار متمرکز است. افرادی که سابقه خانوادگی بیماری‌های عروقی دارند یا در معرض خطر هستند باید از مصرف تنباکو خودداری کنند و سبک زندگی سالم‌تری را دنبال کنند. همچنین، مدیریت عوامل خطر دیگر مانند دیابت و فشار خون بالا نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد.

کلام آخر

بیماری بورگر یک اختلال جدی و نادر است که نیازمند توجه ویژه‌ای از سوی بیماران و پزشکان است. با ترک سیگار و پیروی از درمان‌های مناسب، بسیاری از بیماران می‌توانند کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند و از عوارض جدی جلوگیری کنند.

اگر افرادی را می‌شناسید که علائم این بیماری در آن‌ها مشاهده شده، حتماً با پزشک مشورت کنید تا اقدامات لازم درمانی انجام شود.